Diety odchudzające
- Dieta 3D chili
- Dieta 8-godzinna
- Dieta 50/50
- Dieta 1000 kalorii
- Dieta 5 czynników
- Dieta 7 dni
- Dieta aktywnego mężczyzny
- Dieta Andersona
- Dieta antycellulitowa
- Dieta antyhistaminowa
- Dieta antystresowa
- Dieta Atkinsa
- Dieta aztecka
- Dieta bananowa
- Dieta biblijna
- Dieta Cambridge
- Dieta cebulowa
- Dieta Charlesa Clarka
- Dieta chronometryczna
- Dieta cukrzycowa
- Dieta DASH
- Dieta Diamondów
- Dieta dla 20,30,40 latków
- Dieta dla biegaczy
- Dieta dla dwojga
- Dieta dla dzieci z nadwagą
- Dieta dla "gruszki"
- Dieta dla "jabłka"
- Dieta dwudniowa (odnawiająca)
- Dieta eliminacyjna
- Dieta Fultona (OMG)
- Dieta garstkowa
- Dieta Gersona
- Dieta grejpfrutowa
- Dieta grup krwi
- Dieta hiszpańska
- Dieta hollywoodzka
- Dieta jogurtowa
- Dieta kefirowa
- Dieta kapuściana
- Dieta kopenhaska
- Dieta lekkostrawna
- Dieta makrobiotyczna
- Dieta Mayra
- Dieta mleczna
- Dieta Montignac
- Dieta na chandrę
- Dieta na bazie soków
- Dieta na dobry humor
- Dieta na mroźne dni
- Dieta na włosy i paznokcie
- Dieta norweska
- Dieta odtruwająca
- Dieta ostatniej szansy
- Dieta orientalna
- Dieta owocowo-warzywna
- Dieta Ornisha
- Dieta owsiana (jednodniowa)
- Dieta Oxy
- Dieta piękności
- Dieta paleo
- Dieta po diecie
- Dieta proteinowa (dukana)
- Dieta pszenna (oczyszczająca)
- Dieta przeciw zaparciom
- Dieta przetworowa
- Dieta przy anemii
- Dieta przy wrzodach żołądka
- Dieta rodzinna
- Dieta rozdzielna (niełączenia)
- Dieta ryżowa
- Dieta Szangri-La
- Dieta South Beach
- Dieta startowa
- Dieta strukturalna (dr Bardadyna)
- Dieta szwedzka 1000 kalorii
- Dieta śródziemnomorska
- Dieta tropikalna
- Dieta Turbo
- Dieta Turbo koktajlowa
- Dieta tybetańska
- Dieta Wall Street
- Dieta warzywna
- Dieta wegetariańska
- Dieta Weight Watchers
- Dieta wielowarzywna
- Dieta wodna
- Dieta zasadowa
- Dieta zielona
- Dieta ziołowa
- Dieta ziemniaczana
- Dieta zwiększająca płodność
- Dieta zone
Wkaźnik BMI
BMI (ang. body mass index) stanowi jeden z najpopularniejszych i najczęściej stosowanych wskaźników masy ciała. Jego zaletą jest prostota obliczeń – musimy znać jedynie naszą wagę i wzrost. Dzięki prostemu wzorowi, możemy szybko sprawdzić, czy nasza waga jest w normie, czy też cierpimy na niedowagę, nadwagę lub otyłość.
Wskaźnik masy ciała BMI, zwany też wskaźnikiem Queteleta II, określa relację miedzy masą ciała a wzrostem. Współczynnik ten możemy obliczyć przez podzielenie naszej wagi wyrażonej w kilogramach przez kwadrat wzrostu wyrażony w metrach.
Za pomocą poniższego formularza możesz od razu sprawdzić Twój wskaźnik masy ciała. Wprowadź po prostu swój wzrost i wagę, a następnie kliknij w przycisk "Oblicz". W żółtym polu pojawi sie Twój wynik.
Powstały wynik określa ilość tkanki tłuszczowej w organizmie. Poniżej prezentujemy wyjaśnienie, jak zinterpretować otrzymany wynik.
- poniżej 18,5 – niedowaga- może być przyczyną wystąpienia osteoporozy a także poronień i przedwczesnych porodów u kobiet ciężarnych. Wskaźnik poniżej 16 występuję często u osób chorujących na raka. Inną przyczyną niedowagi może być bulimia lub anoreksja.
- między 18,5 a 25 – wartość prawidłowa- jeśli otrzymamy taki wynik, oznacza to, że nasza waga jest właściwie idealna, dlatego nie musimy zmieniać naszej dotychczasowej diety ani stylu życia.
- między 25 a 3 – nadwaga- to pierwszy alarm sygnalizujący, że powinniśmy zmienić styl życia i dietę (zmniejszyć ilość spożywanych kalorii, ograniczyć cukry i tłuszcze).
- między 30 a 35 – otyłość I stopnia- oznacza to, że istnieje podwyższone ryzyko wystąpienia chorób związanych z otyłością.
- miedzy 35 a 40 – otyłość II stopnia- oznacza duże ryzyko wystąpienia chorób związanych z otyłością.
- powyżej 40 – skrajna otyłość (otyłość III stopnia)- osoby, których indeks masy ciała przekroczył tę wartość, potrzebują profesjonalnej pomocy lekarskiej. Dieta i specjalnie dostosowane ćwiczenia powinny być uzupełniane zażywaniem leków. W niektórych przypadkach, gdy istnieje zagrożenie życia, lekarz może skierować pacjenta na zabieg chirurgiczny.
Pamiętajmy, że wskaźnik BMI nie jest profesjonalną metodą pomiaru tkanki tłuszczowej. Chociaż jest ona prosta i nie wymaga wizyty u lekarza, pozwala otrzymać jedynie poglądowe dane. BMI nie jest odpowiednim wskaźnikiem określającym zagrożenie danymi chorobami. Mimo to, można zauważyć istnienie pewnej zależności – im wyższy indeks masy ciała, tym większe ryzyko wystąpienia niektórych schorzeń. Dotyczy to w szczególności cukrzycy typu II, zaburzeń oddychania w czasie snu, nowotworów złośliwych, hiperlipidemii, nadciśnienie tętniczego czy niedokrwienia serca.
Wskaźnik BMI nie zawsze okazuje się przydatny i miarodajny. W niektórych przypadkach może dostarczać nieprawdziwych informacji o zawartości tłuszczu w organizmie. Na pomiarach indeksu masy ciała nie powinny opierać się kobiety w ciąży, sportowcy, osoby o rozbudowanej klatce piersiowej, dzieci oraz osoby starsze, u których ciężko dokładne zmierzyć wzrost.